Zomer in Zuid-Afrika!

Hallo allemaal,

Hoe gaan het met jelle?
Vandaag heb ik weer even tijd om een blog te plaatsen.

Vorige week dinsdag hebben Karin en ik een gesprek gehad met Arjen. We hebben het over ons project gehad, hoe we dit vorm kunnen geven en over de verslagen die we moeten schrijven. De antwoorden van Arjen waren verhelderend, we moeten veel doen maar dat gaat ons wel lukken.
Hiernaast hebben we het gehad over hoe wij de 6 weken zomervakantie (4 december begint de onofficiële zomervakantie, een week later de officiële) hier door moeten komen. Karin en ik zouden heel graag een of twee keer in de week een soort ‘zomer programma’ aan willen bieden. Arjen en José hebben aangegeven dat zij dit een goed plan vinden en dat ze het hier met Sarah over gaan hebben. Hopelijk vind zij het ook een goed idee, anders stopt ons project 4 december.
Dat is al over anderhalve week. Op woensdag 4 december komen de kinderen voor het laatst en is een een soort kerst afscheid.
Het is dus typisch Zuid Afrikaans dat Karin en ik nog steeds niet weten waar we aan toe zijn. Hopelijk zien Arjen en José deze week kans om met Sarah te praten.
Naast ons project is ook Kaapstad nog ter sprake gekomen. Arjen en José begrepen heel goed dat wij hier graag met elkaar naa toe willen, maar moesten er nog over nadenken of het wel kon i.v.m. de projecten van de anderen.
(Afgelopen dinsdag hebben wij opnieuw een gesprek met Arjen gehad en ... we mogen naar Kaapstad! Over een week (5 december) vertrekken we, en de donderdag daarop zijn we weer terug. O wat heb ik hier zin in zeg! We gaan met hetzelfde groepje meiden als naar Bloemfontein, dus het wordt vast weer gezellig.)

Woensdagochtend waren wij vrij en woensdagmiddag hebben Karin en ik Sarah en Yvette geholpen met hun project. Deze 2 meiden leiden een sportproject op een sportveld in Breipaal (vlak bij Proisies). Het project is na schooltijd en kinderen van 6 tot 13 jaar zijn welkom.
Van half 2 tot half 3 is de eerste groep en van half 4 tot half 5 de tweede. Het is een onwijs leuk project van die meiden! De kinderen die komen, hebben normaal gesproken niets te doen na schooltijd. Nu kunnen zij meedoen aan leuke activiteiten waarvan zij ook in sociaal opzicht veel leren.
Mooi om te horen dat Sarah en Yvette echt verschil zien in de houding van de kinderen nu en in het begin.
Omdat het sportveld middenin de township Breipaal ligt en Sarah en Yvette druk bezig zijn met het begeleiden van de kinderen, moet er altijd minimaal 1 andere student mee voor de veiligheid. Deze taak hebben Karin en ik woensdag dus op ons genomen. Wij moesten opletten of er niet jongeren langs de kant van het veld gingen hangen of volwassenen het spel zouden storen. Als wij mensen naar het veld toe zagen lopen en wij vertrouwden dit niet helemaal, gingen wij even een praatje met hen maken. Mooi om te merken hoe de houding van mensen verandert als zij zich gezien voelen.
Ik heb een tijdje met een moeder/ oma staan praten. Zij kwam vrij boos aanlopen (eerder hadden wij haar kinderen met een stok zien slaan). Ik ging naar haar toe, vroeg hoe het met haar ging en vertelde wat wij hier aan het doen waren met de kinderen.
Haar houding sloeg vrijwel meteen om van boos/geirriteerd naar enthousiast en nieuwsgierig.
Naast de veiligheid moesten wij ook kinderen die later kwamen, vertellen dat zij nu niet meer mee konden doen maar het tweede uur of de dag erna, wel.
Verder hebben wij natuurlijk ook lekker met de kinderen gespeeld en geknuffeld. Ze komen vrijwel meteen op je afrennen om je te knuffelen. Heel schattig, maar eigenlijk ook helemaal niet normaal. Hechtingsstoornissen zijn hier meer regel dan uitzondering:(.

Donderdag en vrijdag zijn we weer bij Proisies geweest. We hebben één therapie gehad die echt totaal niet liep. Was even ingewikkeld, we moesten erg aan de kinderen trekken en we kregen er niets voor terug. Aan het eind van dit half uurtje waren we kapot. De rest van de dag zijn we toen maar op de groep gebleven.
O, sinds vorige week is de groep in drie kleinere groepen gedeeld. Een groep met een hoog ontwikkelingsniveau, een groep met een laag ontwikkelingsniveau en een groep er tussenin.
De andere drie studenten die bij Proisies werken hebben in Nederland een sponsorloop georganiseerd. Hiermee hebben zij heel veel geld opgehaald, geld dat zij hebben geïnvesteerd in speelgoed voor de kinderen.
Zij hebben dit speelgoed afgelopen week aan Proisies Angels geschonken. Het is zo leuk om te zien hoe de care givers het spelen met dit speelgoed oppakken en hoe de kinderen hiervan genieten!
Heel bijzonder. Het leuke is dat wij dit speelgoed op de dagen dat wij bij Proisies zijn ook mogen/ kunnen gebruiken. Dit biedt kans tot veel nieuwe spelletjes met de kinderen én de care givers.
Het is heel mooi om te zien hoe de ontwikkeling van de kinderen een spurt neemt nu zij met speelgoed kunnen spelen dat hen uitdaagd en wij (niet alleen Karin en ik maar ook Sandi, Yvette en Nienke) hen hierin, samen met de care givers, kunnen stimuleren.
In die anderhalve week dat er nu speelgoed is, zijn al grote veranderingen te zien!

Vrijdagochtend is er een meisje weg gegaan. Zij gaat nog een maand reizen met haar zus. Donderdagavond hebben we als afscheid met z’n allen (ook de 4 jongens) gezellig gebraaid.
Vrijdagmiddag zijn er neushoorns bij ons in de tuin uitgezet! Het zijn er vijf: 2 mannetjes (Frits en Steven) en drie vrouwtjes waarvan 1 kleintje (Linda, Roos en Jessica).
Wij (alle studenten) mochten er bij zijn, maar jammer genoeg waren Karin en ik bij Proisies toen het gebeurde.
Om 14.00 uur werden wij bij Proisies opgehaald door Sarah, Esmee en Annelijne en zijn we naar Kimberley gereden. Hier hebben we Karin bij de Big Hole (de diamantmijn) afgezet. Haar vader en stiefmoeder waren hier.
Zelf zijn we naar de Mall gereden waar we nog wat winkeltjes in zijn geweest en boodschappen hebben gedaan. Op de terugweg weer een mooie zonsondergang.

Zaterdagochtend zijn er vier meiden weggegaan. Drie hiervan gaan een week samen in Kaapstad door brengen. Na een week komt er 1 weer terug en de anderen gaan terug naar Nederland. De vierde gaat nog een maand reizen met haar vriend.
Gek hoor om iedereen uit te zwaaien. Vanaf 14 december zijn wij nog maar met zijn vieren.
Zaterdag hebben Karin en ik Karins vader en stiefmoeder Douglas laten zien. We zijn o.a. langs de Tronk en Arjens huis gereden en door Mandelaplaats (de armste township van Douglas) gereden.
We zijn ook bij Proisies geweest. Hier hebben we de klaslokalen laten zien en gezellig wat gekletst met Sarah en Andries. Leuk hoe gastvrij zij ons ontvangen op hun vrije dag (we hadden wel van te voren gevraagd of zij het leuk vonden Karins ouders te ontmoeten) en hoe trots Sarah alle lokalen, de snoezelruimte (jaja we hebben een snoezelruimte!) en het nieuwe speelgoed laat zien.
Zaterdagmiddag zijn we op het bakkie geweest in onze tuin. Teunis (de baas van Broadwaters waar ‘onze’ Sunset Game Lodge bij hoort) en zijn vrouw waren mee, ook een werknemer van Teunis was mee en we werden gereden door een andere (zwarte) werknemer. Meryem is ook gezellig mee gegaan.
Het was zo gaaf! We zijn wel 2 uur weg geweest en hebben echt heel veel gezien! Giraffen, neushoorns (Linda en Roos, het kleintje) en veel kuddes bokken, zwarte wilde beesten etc. Hiernaast werden wij getrakteerd op de prachtigste zonsondergang! Ik heb onwijs genoten, wat een leven hebben wij hier toch...
Zaterdagavond zijn wij met zijn vieren (Karin, Karins ouders en ik) uit eten geweest. Karins ouders sliepen in een Guesthouse in Douglas, zaterdag na het eten hebben Karin en ik hier ook geslapen.
Was heerlijk om even weg te zijn uit het kippenhok.
Toen we zondagochtend na het ontbijt weer terug kwamen, voelde het wel echt als thuis komen. Dat was de eerste keer dat ik dit zo ervaarde, voelde fijn.
Zondag verder rustig aan gedaan, nog wat getypt en lekker in de zon gelegen. Ik was erg moe en ik moest opladen voor de komende week, wij zijn deze week namelijk 5 dagen bij Proisies. Heel leuk maar ook heel vermoeiend!

Maandag en dinsdag zijn Karin en ik weer op Proisies geweest. We zijn hier deze week de hele week, heftig maar ook heel leuk.
We werken deze week samen met Sandi en Nienke (Yvette zit een weekje in Kaapstad) en dat bevalt ons goed. Het is gezellig en de samenwerking verloopt soepeltjes.
Leuk ook om te merken wat wij hier samen neerzetten: Sandi en Nienke staan op de groep en wij komen de kinderen ophalen. Net als in Nederland, wat een verschil met toen wij hier voor het eerst kwamen.

Karin en ik hebben nog een ander plan voor de zomervakantie. Een plan waarvoor wij jullie hulp heel goed zouden kunnen gebruiken!
Veel kinderen in de townships krijgen alleen op school te eten. Ouders/ verzorgers hebben geen geld om eten voor hen te kopen, vaak wordt het geld dat er is, opgemaakt aan alcohol (en drugs).
Nu lijkt het ons heel mooi om eerste kerstdag, samen met Sarah en de andere care givers voor de gemeenschap te koken.
We hebben het hier met Sarah en de anderen over gehad en zij zijn heel enthousiast. Sarah stelde voor om het eten bij de mensen thuis te brengen, dus om door to door te gaan.
Met dit gebaar helpen wij niet alleen de gezinnen in de township aan wat te eten, wij helpen indirect ook Sarah en Andries.
Zoals ik in een eerder blog al vertelde, worden Sarah en Andries door een deel van de township verketterd omdat zij gestremde kinderen opvangen. Als wij ons plan uit kunnen voeren, betekent dit positieve aandacht en hopelijk meer steun en begrip voor Proisies Angels vanuit de gemeenschap.
Jullie begrijpen dat Karin en ik dit plan niet uit kunnen voeren zonder jullie hulp.
Het zou daarom geweldig zijn als jullie wat geld zouden willen doneren. Dit geld wordt dan gebruikt om lekkere kos (= eten) te maken voor de arme gezinnen in de township en voor kleine cadeautjes voor de kinderen.

Je kan het geld storten op mijn rekening:
M. K. Wamelink
8584427
Onder vermelding van: Kerst voor Breipaal

Ik zou het geweldig vinden als Karin en ik dit plan uit zouden kunnen voeren dankzij jullie hulp!

Liefs en een drukkie,
Maud