Vingerverven, payday en alweer een afscheid
Blijf op de hoogte en volg Maud
03 December 2013 | Zuid-Afrika, Kimberley
Hallo allemaal,
Al weer een week voorbij en dus een nieuw blog.
Dit keer echt een wat korter verhaal want er is niet zo heel veel gebeurd.
Woensdag zijn Karin en ik wederom bij Proisies geweest, samen met Sandi en Nienke. We hebben gevingerverfd met de kinderen. Zo leuk!
We zien echt verschil met hoe de kinderen eerst met activiteiten omgingen en hoe zij nu zijn. Ze kunnen zich bijvoorbeeld veel langer concentreren dan voorheen.
Ze hebben zo genoten van het verven. Binnen een kwartier had iedereen wel een stuk of vier tekeningen af, toen zijn we maar gestopt want we wisten niet meer waar we ze te drogen moesten leggen.
Donderdag zouden we weer naar Proisies gaan, maar Sarah had andere plannen voor ons.
Elke maand helpen caregivers van Proisies op de payday voor de ouderen (er zijn drie dagen in de maand waarop de mensen hier geld krijgen, kinderbijslag, salaris en een soort pensioen) in een soort supermarkt. In ruil voor hun werk, krijgt Proisies dagelijks gratis brood dat wordt gebruikt om de kinderen eten te geven.
Sarah wilde dat wij mee zouden gaan met de caregivers zodat wij zouden zien wat payday betekent etc. Tegen Arjen en José had ze ’s avonds nog gezegd dat de caregivers naar de mensen toe zouden gaan en hen op het hart zouden drukken dat zij eten moesten kopen voor hun kinderen en het geld niet meteen moesten verdrinken.
Vol verwachting gingen wij (Karin, Sandi, Nienke, Mirte en ik) ’s ochtends dus op weg. Toen we om 8 uur op de afgesproken plek stonden, was er van Sarah en de caregivers uiteraard geen spoor te bekennen. Daar sta je dan met je goede gedrag, middenin Douglas op een dag waarop je normaal gesproken uit de buurt blijft van de mensen omdat payday vooral veel drinken betekent en dus niet erg veilig is.
Sarah maar gebeld, bleek dat de caregivers te voet onderweg waren (en o wat lopen ze hier langzaam!) en Sarah lekker thuis bleef. Hahah echt Zuid-Afrikaans dit!
Na een uur te hebben gewacht, kwamen de caregivers uiteindelijk aan. We werden naar binnen geloodst in de supermarkt en werden aan het werk gezet.
Karin ging mee naar de keuken, ik werd in gezet om te zorgen dat niemand voordrong in de rij van het geld innen, Mirthe en Sandi moesten de boodschappen van de mensen inpakken en Nienke werd meegenomen naar de slager waar ze kruiden in zakjes moest inpakken.
Heerlijk! Zo anders dan verwacht, maar zo leuk om te zien hoe het er op payday aan toe gaat in een echte Zuid-Afrikaanse supermarkt (wij doen onze boodschappen altijd bij de Spar waar vooral de rijke (blanke) Zuid-Afrikanen hun boodschappen doen).
Na een poosje kwam Karin uit de keuken om wat foto’s te maken en om hulp te vragen voor het schillen van 50 kilo aardappelen. Ik ben met haar meegegaan en samen hadden we die 50 kilo in een handomdraai geschild (inclusief blaren op vingers en pijnlijke polsen). Hierna moesten de aardappels één voor één in een soort apparaat waar je de bovenkant heel hard van naar beneden moest trekken, dan werd de aardappel omgevormd tot patatjes.
Hierom werden we nog uitgelachen want Karin en ik deden dit veel te voorzichten waardoor de aardappel eerder als puree uit het apparaat kwam dan als patat. Dit werkje werd ons maar snel uit handen genomen door een van de caregivers!
Om half 12 waren alle aardappel geschild, heel veel boodschappentasjes ingepakt en de kruidenzakjes gevuld. We hebben onwijs genoten maar waren erg moe, dus zijn we lekker naar huis gegaan.
De rest van de middag heerlijk rustig aangedaan, lekker bij het zwembad gelegen (zelfs mijn benen en mijn buik worden al bruin!).
Vrijdag gingen Karin en ik weer naar Proisies. Toen we hier aankwamen bleek dat alleen de kinderen van de caregivers er waren, er was geen enkel gestremd kind.
Waarschijnlijk heeft dit te maken met payday en de naderende vakantie. 4 december neemt Proisies afscheid van de kinderen, dan begint de onofficieële vakantie. Officieel begint de vakantie een week later, maar op de meeste scholen is nu al geen kind meer te vinden.
Karin is bij de kinderen gaan zitten en heeft alvast wat dingen opgezocht in ons boekje, over Kaapstad. Ik ben gaan helpen met het verven van het huis.
We hebben het vandaag ook met Sarah gehad over de vakantie. Ze was best enthousiast over ons vakantieprogramma. Ze heeft veel aan haar hoofd waardoor ze af en toe wat warrig overkomt, maar ze kwam met allerlei plannen voor in de vakantie.
Sarah gaat aan de caregivers vragen of zij elke dag de kinderen uit hun buurt meenemen naar Proisies, zo komen er gestremde kinderen en kinderen zonder beperking. Sarah wil namelijk alle kinderen betrekken in ons plan, zodat de kinderen iets te doen hebben en niet op straat rondhangen.
Karin en ik gaan komende weken even goed nadenken over wat wij willen doen en hoeveel kinderen er mee kunnen doen.
Vrijdagmiddag hebben we met de meiden waarmee we naar Kaapstad gaan (Esmee, Yvette, Sarah) in het internetcafé gezeten om het een en ander te regelen. Het hostel en ons bezoekje aan Robbeneiland is geboekt. Ik heb er zin in!
Vrijdagavond zijn we gezellig met alle meiden uiteten geweest bij het Geelhuis omdat we zaterdag afscheid moesten nemen van Meryem. We hebben daar vier uur gezeten omdat het eten zo lang duurde om te maken (we dachten serieus dat de kip misschien nog wel geslacht en geplukt moest worden;)), gelukkig was het gezellig.
’s Avonds heeft een deel van de groep nog een feestje gevierd bij ons thuis, ik was echter zo moe dat ik om half 12 lekker in mijn bedje lag.
Zaterdagochtend gezellig bijna 2 uur met Marinka gebeld. Heerlijk om even haar stem te horen.
’s Middags gingen we met twee auto’s naar Kimberley. Vlak voordat we weggingen kregen we post (jippie, 3 kaarten!!) en een papband (lekke band) snel gemaakt en gelukkig geen thuisbrengertje maar een echte band die als reserve achterin lag dus we konden gewoon in tempo naar Kimberley rijden.
Onderweg hebben we aapjes (bavianen) wel een stuk of 20! Heel leuk, zelf een moeder met een babba.
In Kimberley hebben we eerst even gekeken waar Meryems bus zou vertrekken zodat we wisten of zij hier veilig in haar eentje kon wachten, dan konden wij namelijk om 18 uur uit Kimberley vertrekken zodat we niet in het donker hoefden te rijden.
Nadat we dit hadden gecheckt zijn we naar de Mall gereden waar we nog lekker iets hebben gegeten. Toen hebben we afscheid genomen van Meryem en zijn we weer terug naar huis gereden. Was gezellig, muziek hard aan en lekker mee zingen.
Meryem zien we als het goed is in Kaapstad nog een paar dagen, dus het afscheid was niet al te moeilijk.
Zondag en maandag twee heel rustige dagen. Het weer was niet al te best, bewolkt en volgens Karins mobiel maar 27 graden, dus een beetje fris (terwijl ik dit type moet ik hardop lachen en vrees ik de kou in Nederland nog meer).
Vandaag waren we weer bij Proisies. Er waren jammer genoeg weer geen kinderen, alleen 5 kinderen van de care givers. Dan is er niet zoveel te doen want die kinderen kunnen heel goed zelf spelen en geven wij geen therapie.
Morgen weer een dagje vrij, lekker inpakken want donderdag ... Kaapstad!
Als laatste: voor iedereen die geld over heeft gemaakt, heel erg onwijs bedankt! Wat een respons hebben Karin en ik al op onze oproep gehad!
We kunnen al heel wat gezinnen blij maken met eten en een speelgoedje!
Dikke kus en tot de volgende keer,
Maud
Al weer een week voorbij en dus een nieuw blog.
Dit keer echt een wat korter verhaal want er is niet zo heel veel gebeurd.
Woensdag zijn Karin en ik wederom bij Proisies geweest, samen met Sandi en Nienke. We hebben gevingerverfd met de kinderen. Zo leuk!
We zien echt verschil met hoe de kinderen eerst met activiteiten omgingen en hoe zij nu zijn. Ze kunnen zich bijvoorbeeld veel langer concentreren dan voorheen.
Ze hebben zo genoten van het verven. Binnen een kwartier had iedereen wel een stuk of vier tekeningen af, toen zijn we maar gestopt want we wisten niet meer waar we ze te drogen moesten leggen.
Donderdag zouden we weer naar Proisies gaan, maar Sarah had andere plannen voor ons.
Elke maand helpen caregivers van Proisies op de payday voor de ouderen (er zijn drie dagen in de maand waarop de mensen hier geld krijgen, kinderbijslag, salaris en een soort pensioen) in een soort supermarkt. In ruil voor hun werk, krijgt Proisies dagelijks gratis brood dat wordt gebruikt om de kinderen eten te geven.
Sarah wilde dat wij mee zouden gaan met de caregivers zodat wij zouden zien wat payday betekent etc. Tegen Arjen en José had ze ’s avonds nog gezegd dat de caregivers naar de mensen toe zouden gaan en hen op het hart zouden drukken dat zij eten moesten kopen voor hun kinderen en het geld niet meteen moesten verdrinken.
Vol verwachting gingen wij (Karin, Sandi, Nienke, Mirte en ik) ’s ochtends dus op weg. Toen we om 8 uur op de afgesproken plek stonden, was er van Sarah en de caregivers uiteraard geen spoor te bekennen. Daar sta je dan met je goede gedrag, middenin Douglas op een dag waarop je normaal gesproken uit de buurt blijft van de mensen omdat payday vooral veel drinken betekent en dus niet erg veilig is.
Sarah maar gebeld, bleek dat de caregivers te voet onderweg waren (en o wat lopen ze hier langzaam!) en Sarah lekker thuis bleef. Hahah echt Zuid-Afrikaans dit!
Na een uur te hebben gewacht, kwamen de caregivers uiteindelijk aan. We werden naar binnen geloodst in de supermarkt en werden aan het werk gezet.
Karin ging mee naar de keuken, ik werd in gezet om te zorgen dat niemand voordrong in de rij van het geld innen, Mirthe en Sandi moesten de boodschappen van de mensen inpakken en Nienke werd meegenomen naar de slager waar ze kruiden in zakjes moest inpakken.
Heerlijk! Zo anders dan verwacht, maar zo leuk om te zien hoe het er op payday aan toe gaat in een echte Zuid-Afrikaanse supermarkt (wij doen onze boodschappen altijd bij de Spar waar vooral de rijke (blanke) Zuid-Afrikanen hun boodschappen doen).
Na een poosje kwam Karin uit de keuken om wat foto’s te maken en om hulp te vragen voor het schillen van 50 kilo aardappelen. Ik ben met haar meegegaan en samen hadden we die 50 kilo in een handomdraai geschild (inclusief blaren op vingers en pijnlijke polsen). Hierna moesten de aardappels één voor één in een soort apparaat waar je de bovenkant heel hard van naar beneden moest trekken, dan werd de aardappel omgevormd tot patatjes.
Hierom werden we nog uitgelachen want Karin en ik deden dit veel te voorzichten waardoor de aardappel eerder als puree uit het apparaat kwam dan als patat. Dit werkje werd ons maar snel uit handen genomen door een van de caregivers!
Om half 12 waren alle aardappel geschild, heel veel boodschappentasjes ingepakt en de kruidenzakjes gevuld. We hebben onwijs genoten maar waren erg moe, dus zijn we lekker naar huis gegaan.
De rest van de middag heerlijk rustig aangedaan, lekker bij het zwembad gelegen (zelfs mijn benen en mijn buik worden al bruin!).
Vrijdag gingen Karin en ik weer naar Proisies. Toen we hier aankwamen bleek dat alleen de kinderen van de caregivers er waren, er was geen enkel gestremd kind.
Waarschijnlijk heeft dit te maken met payday en de naderende vakantie. 4 december neemt Proisies afscheid van de kinderen, dan begint de onofficieële vakantie. Officieel begint de vakantie een week later, maar op de meeste scholen is nu al geen kind meer te vinden.
Karin is bij de kinderen gaan zitten en heeft alvast wat dingen opgezocht in ons boekje, over Kaapstad. Ik ben gaan helpen met het verven van het huis.
We hebben het vandaag ook met Sarah gehad over de vakantie. Ze was best enthousiast over ons vakantieprogramma. Ze heeft veel aan haar hoofd waardoor ze af en toe wat warrig overkomt, maar ze kwam met allerlei plannen voor in de vakantie.
Sarah gaat aan de caregivers vragen of zij elke dag de kinderen uit hun buurt meenemen naar Proisies, zo komen er gestremde kinderen en kinderen zonder beperking. Sarah wil namelijk alle kinderen betrekken in ons plan, zodat de kinderen iets te doen hebben en niet op straat rondhangen.
Karin en ik gaan komende weken even goed nadenken over wat wij willen doen en hoeveel kinderen er mee kunnen doen.
Vrijdagmiddag hebben we met de meiden waarmee we naar Kaapstad gaan (Esmee, Yvette, Sarah) in het internetcafé gezeten om het een en ander te regelen. Het hostel en ons bezoekje aan Robbeneiland is geboekt. Ik heb er zin in!
Vrijdagavond zijn we gezellig met alle meiden uiteten geweest bij het Geelhuis omdat we zaterdag afscheid moesten nemen van Meryem. We hebben daar vier uur gezeten omdat het eten zo lang duurde om te maken (we dachten serieus dat de kip misschien nog wel geslacht en geplukt moest worden;)), gelukkig was het gezellig.
’s Avonds heeft een deel van de groep nog een feestje gevierd bij ons thuis, ik was echter zo moe dat ik om half 12 lekker in mijn bedje lag.
Zaterdagochtend gezellig bijna 2 uur met Marinka gebeld. Heerlijk om even haar stem te horen.
’s Middags gingen we met twee auto’s naar Kimberley. Vlak voordat we weggingen kregen we post (jippie, 3 kaarten!!) en een papband (lekke band) snel gemaakt en gelukkig geen thuisbrengertje maar een echte band die als reserve achterin lag dus we konden gewoon in tempo naar Kimberley rijden.
Onderweg hebben we aapjes (bavianen) wel een stuk of 20! Heel leuk, zelf een moeder met een babba.
In Kimberley hebben we eerst even gekeken waar Meryems bus zou vertrekken zodat we wisten of zij hier veilig in haar eentje kon wachten, dan konden wij namelijk om 18 uur uit Kimberley vertrekken zodat we niet in het donker hoefden te rijden.
Nadat we dit hadden gecheckt zijn we naar de Mall gereden waar we nog lekker iets hebben gegeten. Toen hebben we afscheid genomen van Meryem en zijn we weer terug naar huis gereden. Was gezellig, muziek hard aan en lekker mee zingen.
Meryem zien we als het goed is in Kaapstad nog een paar dagen, dus het afscheid was niet al te moeilijk.
Zondag en maandag twee heel rustige dagen. Het weer was niet al te best, bewolkt en volgens Karins mobiel maar 27 graden, dus een beetje fris (terwijl ik dit type moet ik hardop lachen en vrees ik de kou in Nederland nog meer).
Vandaag waren we weer bij Proisies. Er waren jammer genoeg weer geen kinderen, alleen 5 kinderen van de care givers. Dan is er niet zoveel te doen want die kinderen kunnen heel goed zelf spelen en geven wij geen therapie.
Morgen weer een dagje vrij, lekker inpakken want donderdag ... Kaapstad!
Als laatste: voor iedereen die geld over heeft gemaakt, heel erg onwijs bedankt! Wat een respons hebben Karin en ik al op onze oproep gehad!
We kunnen al heel wat gezinnen blij maken met eten en een speelgoedje!
Dikke kus en tot de volgende keer,
Maud
-
03 December 2013 - 19:35
Marinka :
Jaaaaaaaa, ik vond het ook heel fijn je even te spreken!!
Tjonge jij maakt heel wat mee daar!
Ik mis je wel hoor!! Geniet er lekker van :) -
04 December 2013 - 12:38
Tilly :
Hoi Maud,
Ik heb weer met plezier je blog gelezen......
Wat een ervaringen doe je op daar geweldig,maar vooral al de leuke dingen die je voor de kids doet daar prachtig !! Geniet met volle teugen want jullie tijd is zo weer voorbij.
Fijne feestdag lieverd en tot van de zomer in NL.
xxxxxx Tilly en Paul natuurlijk. -
04 December 2013 - 12:40
Erica Bonthond:
Hoi Mauskonijn,
Noem jij dat een kort verslagje :-).
Een betje laat maar eindelijk even tijd om te reageren. Wat fijn dat jullie zoveel respons hebben gekregen op jullie vraag om geld. Ben wel een beetje benieuwd hoeveel jullie nu uit kunnen gaan geven aan eten en aan de kindjes. Wel erg leuk.
Toen ik dat stukje las van die 27gr. dacht ik eerst dat ik het niet goed gelezen had maar gelukkig schrijf je zelf ook al dat je er om moest lachen. We zitten hier nu nota bene met 2 a 3 gr. Verwend nest!:-)!
Als jij straks thuis komt kunnen we beter een weekje een zonnestudio afhuren om je langzaam ter laten wennen.
Ik ben ontzettend benieuwd hoe jullie weekje Kaapstad gaat worden. In eerste instantie vroeg ik mij af of het daar niet gevaarlijk is maar inmiddels heb ik begrepen dat het maar net is waar je in Kaapstad bent. Geen rare fratsen dus uithalen he!
Leuk om te lezen dat jullie in de vakantie toch nog wat met de kinderen kunnen doen, hoe dat gaat worden lees ik vast wel in de volgende blog.
Hier gaat alles prima, de kachel doet het eindelijk, nog een paar weekjes en dan hebben we 1 a 2 weken vrij en gaan we ook een paar dagen met Herma met de camper naar Antwerpen. Ja, het is geen Kaapstad en natuurlijk ook n iet zo warm maar het wordt vast wel gezellig.
Ik heb nog geen tijd om jouw foto's te bekijken maar in de vakantie ga ik daar wel mee aan de slag.
Heel veel liefs en gauw weer tot horens
xxxxErica -
04 December 2013 - 12:40
Erica Bonthond:
Hoi Mauskonijn,
Noem jij dat een kort verslagje :-).
Een betje laat maar eindelijk even tijd om te reageren. Wat fijn dat jullie zoveel respons hebben gekregen op jullie vraag om geld. Ben wel een beetje benieuwd hoeveel jullie nu uit kunnen gaan geven aan eten en aan de kindjes. Wel erg leuk.
Toen ik dat stukje las van die 27gr. dacht ik eerst dat ik het niet goed gelezen had maar gelukkig schrijf je zelf ook al dat je er om moest lachen. We zitten hier nu nota bene met 2 a 3 gr. Verwend nest!:-)!
Als jij straks thuis komt kunnen we beter een weekje een zonnestudio afhuren om je langzaam ter laten wennen.
Ik ben ontzettend benieuwd hoe jullie weekje Kaapstad gaat worden. In eerste instantie vroeg ik mij af of het daar niet gevaarlijk is maar inmiddels heb ik begrepen dat het maar net is waar je in Kaapstad bent. Geen rare fratsen dus uithalen he!
Leuk om te lezen dat jullie in de vakantie toch nog wat met de kinderen kunnen doen, hoe dat gaat worden lees ik vast wel in de volgende blog.
Hier gaat alles prima, de kachel doet het eindelijk, nog een paar weekjes en dan hebben we 1 a 2 weken vrij en gaan we ook een paar dagen met Herma met de camper naar Antwerpen. Ja, het is geen Kaapstad en natuurlijk ook n iet zo warm maar het wordt vast wel gezellig.
Ik heb nog geen tijd om jouw foto's te bekijken maar in de vakantie ga ik daar wel mee aan de slag.
Heel veel liefs en gauw weer tot horens
xxxxErica -
04 December 2013 - 17:16
Miek JooreWamelink:
Hoi Maus ben ik lekkerbezig met een mailtje te maken is het opeens weg dus ga ik weer opnieuw , wat een verslag geweldig hoe jij schrijft zelf vindt jij dit kort nou daar ben ik het niet mee eens heerlijk lekker lang geniet er telkens weer van om alles te lezen hoop voor jullie dat er toch wat te doen valt als straks de vakantie begint en leuk voor jullie om naar Kaapstad te gaan heel veel plezier daar dan ook , maar je gaat het niet te leuk vinden hoor want in Nederland is het wel koud maar ook leuk lieve gr Xxxxxxx Jan en Miek
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
